Sen yaprak ol.
Ağız dolusu tebessüm ederken Güneşe,
Tırtıl bu boynundan koparıp atar seni hiçliğe.
Kıyametin kopar, yelpaze eder seni hoyrat rüzgarlara.
Kelebeğe dönüşünce tırtıl, yine dost olur yaprakla.
Yaprak bu ev sahipliği yapar “cellatına “.
Nifaka beyaz gelinlikler giydirir Süfyan kendi elleriyle.
Bu ne çelişki Ya Rab ne akil alır, nede sığar imana.
Sen yine Huseyin ol, kalender ol.
Arşı alaya bak demiş büyükler, hafakanlar basınca.
Yusuf as misali kuyudan bakabilmek varmış Arşı alaya.
Şebnem misali gözlerinden süzülürken gönlünün suyu,
Damlarken kuyudaki suya
Daireler çizer galaksiler misale
Galaksiler iner Yusufun kuyuya.
Aşk ve Arz iki sevgili gelince dudak dudağa,
Kış Terler,
Yaz üşür,
Bahar anlamsızlaşır.
Ansızın Züleyha hatırlanır.
Züleyhadan ötedir aşkın adı.
Rabbani “birlikteliğin” adıdır belki Aşk.
Yalnızdır o,
Maşukunun hayaliyle tecritteki mahkum gibi.
Onikisinden vurur yalnızlığı,
Siper edince anlını seccadeye.
Seccade ıslanır.
Kim bilir belki ölümsüzlük iksirinin adıdır gözyaşı .
Aşk lerzeye gelir
Arş ayakları altına serilir mazlumun.
Ötelerden anne karnında bir bebek dünyaya gelir.
Cigliklar ilk hicretini yaşar.
Ey gönül yaprak ol hicretlere savrul
Demiyor mu Rabbim hicrete giden bolluk ve bereket bulur.
5 Eylul 2021
Saat 04.17